Schotland II
Dag 4: Scone Castle
Scone ligt vlakbij Perth. In het jaar 500 werd Scone de hoofdstad van Pictavia, de benaming voor een samenwerkingsverband van verschillende stammen uit het noorden en oosten van Schotland. In de 2 eeuwen die volgden werd er een priesterorde opgebouwd. Toen de koning rond het jaar 850 besloot om in Scone te gaan wonen, werden hier steeds vaker parlementstaken uitgevoerd en vastgelegd. De 1e schriftelijk vastgelegde raadsvergadering was in het jaar 906. Rond het jaar 1200 werden er ook parlementsvergaderingen gehouden en werden er koningen gekroond op de Stone of Destiny.
In 1559 kwamen veel inwoners van Dundee naar het Paleis en abdij als gevolg van de Protestantse reformatie. Ze vernielden de gebouwen door ze onder andere in brand te steken. Het gebied werd daarna aan de familie Ruthven gegeven die het paleis en de abdij herbouwden. De 2e graaf van Ruthven stierf in 1600 onder verdachte omstandigheden, nadat hij en zijn broer werden verdacht van poging tot doodslag van de Koning van Schotland.
De koning gaf het paleis vervolgens aan de familie Mansfield, afstammelingen van de 1e Schotse koning. Deze familie verbouwde het kasteel naar zijn huidige staat. In 1939 werd het gebruikt als meisjesschool en opvanghuis voor Poolse vluchtelingen. Het is nu een monumentaal pand en al 16 generaties in het bezit van de familie Mansfield. Zij bewonen een deel van het kasteel en de rest hebben ze in 1958 opengesteld voor publiek. Een ander deel van het kasteel wordt gebruikt als hotel. De familie zorgt ervoor dat het pand en diens grond in perfecte staat blijft. Binnen mochten we geen foto's maken, het is per slot van rekening iemand zijn woning met bijbehorende erfstukken met veel historische waarde voor Schotland.
Ik vond dit het allermooiste kasteel van alle die we gezien hebben deze week. We zijn hier ook wel 4,5 uur geweest. Veel gelopen door de tuinen en bossen, langs begraafplaatsen, meertjes en doolhoven. Binnen zag je veel over de geschiedenis van het kasteel, en over de beroemde / koninklijke gasten die er verbleven. Er worden veel schilderijen en kunstobjecten getoond die onder andere als geschenken zijn verkregen van deze hoogstaande mensen. We betaalden 18,50 pond per persoon, voor het kasteel inclusief de tuinen en parkeerkosten. Zeker de moeite waard!
Dag 4: Midhope Castle
Elsa was helemaal overjoyed dat het kasteel Lallybroch, wat ze in de serie Outlander gebruiken, ook in de buurt was! In het echt heet het Midhope Castle.
We kochten een kaartje van 7 pond per persoon op de parkeerplaats. Voor dat bedrag kon je voor het huis gaan staan en wat foto's maken, bleek achteraf. Ik kan mijzelf geen fan van de serie noemen, dus was een kostbaar bezoekje zeg maar... 😂
Er hingen alleen wat foto's aan een hek, verder waren er weinig hints te vinden dat het met Outlander te maken had. De boerderij van de eigenaren is ook gewoon in bedrijf, waardoor je het soms niet kunt bezoeken. Het was daarna nog een paar uurtjes rijden naar ons 2e verblijf. Onderweg even getankt en wat boodschappen gehaald voor het avondmaal. We gaan in een kasteel slapen!!
Ons 2e verblijf: De wijnkelder van een kasteel!
Via Airbnb kwamen we deze wijnkelder in een oud kasteel tegen. We vonden de prijzen in Edinburgh nogal hoog dus besloten er een klein uurtje vanaf te verblijven. Nou, wat een bijzonder gevoel om op een rustig afgelegen landgoed in een gezellig aangeklede oude wijnkelder te verblijven 😍
Naast dat het internet het niet zo goed deed, viel het ons op dat de host erg gesteld is op design en het praktische stukje een beetje mist. We konden onze kleding nergens kwijt dus hebben onze koffers maar open op de grond laten liggen.
Verder was de host erg attent en had een ontbijtpakket voor ons klaargelegd en wat drinken in de koelkast gezet. Ook konden we met al onze vragen bij haar terecht. Ik ben blij dat we zo'n mooi plekje hebben gevonden want ik voel mij weer een ervaring rijker!
Omdat we onze dagen wel aardig volgepland hadden, gingen we elke avond niet laat naar bed. In de 2e nacht hoorden we een groep jeugd in de tuin van de bewoners. Blijkbaar hadden ze een feestje. Ze zongen luidkeels mee met Katty Perry en dansten er op los. Helaas wel tot diep in de nacht. Rond half 2 stuurden we onze host dan toch maar een berichtje: of het ook wat zachter kon.
De volgende ochtend kregen we een berichtje van de host. Ze was in het buitenland maar een deel van haar 7 kinderen was wel thuis en die hadden gisteren gasten. Ze verontschuldigde zich meerdere malen en zei dat ze het ging oplossen.
De volgende dag werd er door 1 van de dochters op onze deur geklopt. Ze bood haar excuses aan en zei dat ze niet in de gaten had dat er gasten in de oude Wijnkelder waren. Ze gaf ons een bos bloemen en een fles rosé wijn en vroeg of we haar wilden vergeven. Wij zijn uiteraard de beroerdste ook niet, dus wat zullen we zeggen?
Proost!? 🥂😉
Dag 5: Harry Potteren en Scones in Edinburgh
Aan de rand van Edinburgh heb je veel parkeerplaatsen waar je gratis parkeert en met de bus verder reist. We kochten in de bus een kaartje voor 5 pond waarmee we tot 00.00 uur 's nachts konden reizen. Wij stapten uit aan de rand van het oude stadscentrum en liepen langs prachtige oude gebouwen het centrum in.
Eerst gingen we naar een begraafplaats in het centrum. J.K. Rowling, de schrijfster van de Harry Potter boeken, heeft enkele namen van deze begraafplaats gebruikt in haar boeken. Dit trekt veel fans aan en er werden zelfs Harry Potter tours gegeven. We bezochten nog kort een kerkje en besloten toen verder te lopen.
Het oude deel van de stad bestaat veelal uit deze droevig gekleurde steensoort. Doordat de Schotten veel aandacht besteden aan hun groen en vooral hun bomen, voelt alles toch warm en gezellig aan. Hoewel ik niet persé een stadsmens ben, vond ik het erg prettig om hier te zijn. Gelukkig zat vandaag het weer ook erg mee!
Daarna liepen we door Victoria Street op naar de Harry Potter winkel. Hier kan je echt de meest uiteenlopende spullen kopen. Het is er zo druk dat ze een lint voor de winkel hebben gespannen zodat je in de rij kunt staan. Als de portier je een knikje geeft mag je naar binnen. Verderop in de straat heb je ook nog andere winkels met leuke andere merchandise.
Na een tijdje in de stad rondgelopen te hebben, werd het toch echt tijd voor ons om een scone te proberen! We zochten een kleine bistro op en bestelden een cherry and raisin scone. Hierbij kregen we uiteraard boter en jam. Ik wist niet zo goed wat ik er van moest verwachten. Nu ik het geproefd heb, vind ik het lijken op mengsel van brood en cake. Het voelt wel heel erg chique om zo overdreven veel met je mes bezig te zijn. Verder vond ik het eigenlijk niet zo bijzonder 😅 maar het gaat om het idee!
Dag 6: National Park Northumberland
Vandaag werd er prachtig weer voorspeld. Gisteren hadden we al besloten om vandaag terug te gaan naar Edinburgh om naar the Palace of Holyroodhouse te gaan, dus hup in de kleren voor een dagje stad! Toen we bepakt en bezakt buiten stonden en de route in Google Maps invoerden, kregen we een melding dat het kasteel op zaterdag gesloten was. Wat gaan we dan doen?
Vanuit Glenfinnan zijn we een stuk door de Schotse Hooglanden gereden, een prachtig natuurgebied genaamd Glencoe. Hoewel het ons prachtig leek om daar te gaan wandelen, vonden we dat voor nu te ver rijden. Waar konden we dan nog wel een stukje natuur opzoeken? Ons oog viel op het Nationale Park Northumberland. Nu eerst even omkleden en broodjes smeren!
We kozen een hike van 7,2 kilometer en moesten hierbij 300 meter klimmen om het hoogste punt van die hike te bereiken. Vergeleken bij de Dolomieten vorig jaar, waren de hellingen hier een stukje minder stijl met hier en daar een uitschietertje. We namen onze tijd en liepen rustig aan de berg op door de gigantische groene weilanden.
Na de 1e kilometer waren mijn schoenen en sokken al kletsnat. Dat krijg je als je niet investeert in een paar nette bergschoenen. Gelukkig was het niet koud, na een tijdje voelde ik er niets meer van. Na zo'n 2,5 kilometer maakte ik een mooie glijder en ging onderuit. Menig voetbalspeler zou jaloers zijn op zo'n mooie zijwaartse sliding. Mijn schoenen maakten zo'n hard squuuiick-geluid, dat het net leek alsof ik bovenop een vogel was gaan staan. Behulpzaam, zoals het een goede vriendin betaamt , lag Elsa helemaal in een deuk alvorens te vragen hoe het met mij ging 😂
Het kon mij allemaal niets schelen. Zolang ik niet bibberde van de kou, bleef ik genieten van deze prachtige omgeving. Wat een rust en schoonheid! 🥰
Ik merk dat mijn conditie een stuk beter is geworden sinds vorig jaar en dat maakte mij wel trots. Het luisteren naar mijn lichaam werkt. Normaalgesproken wilde ik als een speer de berg op, terwijl ik dat helemaal niet kon. Eerlijk is eerlijk, ik heb gewoon wat meer mee te dragen dan de gemiddelde persoon en ging eigenlijk altijd over mijn grenzen heen. Nu heb ik rustig gewandeld, ik heb genoten, om mij heen gekeken en ik ben niet over mijn grenzen gegaan. Dat maakte mij dubbel trots! We waren die middag vroeg thuis en moet toegeven: Ik was niet meer vooruit te branden 😅 De bank en Netflix, here we come!
Dag 7: Edinburgh
Wat een nat rotweer vandaag! Als we de weersvoorspelling moesten geloven, troffen we begin van de middag nog een paar droge uurtjes en daarna zou het opnieuw losbarsten. We waren het er over eens om onze laatste dag in Edinburgh te spenderen.
We hebben een heel stuk door de stad gelopen en ook een stuk ervan vanuit de bus gezien. Prachtige gebouwen en leuke winkeltjes in overvloed. Ook zijn we nog langs the Palace of Holyrood house gelopen. Ik kocht een paraplu wat het toch een stuk aangenamer maakte. We genoten van een heerlijk bakje koffie in een klein café en besloten niet te laat terug te gaan naar onze wijnkelder.
Toen was het al weer tijd om alles in te pakken, onze wekker zou die nacht om 04.00 uur gaan. Om 08.30 vlogen we vanaf Edinburgh naar Eindhoven, waar we om 12 uur aankwamen. Hop, in de bus naar onze auto en terug naar Friesland. Ik ga Schotland missen maar ben zo blij met alles wat we hebben beleefd in deze 7 dagen! We hebben 1500 km gevlogen, 1450 km gereden en wel 60 kilometer gelopen. Mijn stappenteller gaf 93.000 stappen aan 😊 #tevreden
Ryanair deelt boetes uit... 😡
Wij boekten onze vliegtickets online op de website van Ryanair. Op onze boardingpass stonden onze initialen en achternaam vermeld. Bij de heenvlucht werd hier wel iets over gezegd, maar eigenlijk geen drama om gemaakt. We konden de namen op de boardingtickets ook niet wijzigen zonder daarvoor een bedrag te moeten betalen.
Bij de terugvlucht stonden we in de rij te wachten om te boarden. De baliemedewerker was een chagrijnig stuk vreten. Ze schreeuwde door de microfoon dat iedereen zijn boardingpass klaar moest hebben en het paspoort alvast open moest leggen. Toen ze Elsa haar lege koffiebeker zag, snauwde ze dat er geen hete dranken mee aan boord mochten. Ik vertelde de jonge beveiliger naast mij, dat wij nog langs de prullenbak moesten komen en het bekertje leeg was. Hij verontschuldigde zich voor zijn collega.
Elsa loopt moeiteloos door de controle en ik sta daar met mijn goede gedrag, voor dat chagrijnige stuk vreten. Ik zie dat er bij haar een figuurlijk lampje gaat branden tijdens het controleren van mijn documenten. Ze draait zich om, pakt Elsa bij haar schouder en snauwt dat ze weer voor de balie moet gaan staan.
Dat onze voornamen niet op de instapkaart staan blijkt nogal een probleem te zijn. Ze geeft me echt het gevoel alsof we achterlijk zijn. we leggen rustig uit dat we in Nederland door alle controles zijn gekomen, dat onze bagage al aan boord is en we door alle controles zijn gekomen dusver. Ze steekt haar hand op alsof we ons stil moeten houden en zegt dat ze haar manager gaat bellen. Want dat onze bagage al was ingecheckt? Dat wees op incompetente collega's 🙄
Enkele minuten laten komt er een kleine jongeman aangelopen die ons boos aankijkt. Wij houden de vlucht op en dat allemaal omdat wij zo stom waren om onze voorletters in te typen. Ik leg hem op mijn vriendelijkst uit dat de website van Ryanair dan niet klantvriendelijk werkt, aangezien deze geen foutmelding geeft als er initialen worden ingevuld i.p.v. voornaam. Ik vraag daarna hoe we dit op kunnen lossen.
Nou... Ik ben er nog wat sprakeloos van ...
We moesten per persoon een administratieve boete betalen van 160 pond voor een naamswijziging! We moesten meteen beslissen of we wilden betalen want het vliegtuig moest weg. Als we niet betaalden zouden ze onze bagage van boord halen en konden we niet mee. Daar sta je dan. Je bloed kookt en je fatsoen moet nog functioneren. Nog 10 minuten op de klok.
We reageren verbaasd op het bedrag en overhandigen onze creditcard. De snelle optelsom van nieuwe tickets boeken e.d. wou zo snel even niet. De jongeman begint als een bezetene te typen en wordt gebeld. Ik weet niet wie het was, maar ik verwacht het vliegtuig met de boodschap dat ze nog 2 mensen missen. Wij dus. Bij Elsa kwam ondertussen ook de stoom uit haar oren. Ze zegt hardop tegen mij dat ze hoe dan ook een klacht gaat indienen. De jongeman probeert in het systeem nog van alles aan te klikken en zegt in zijn telefoon: "maar wij kunnen die boete nog opleggen." Daarna hangt hij op en geeft onze spullen terug. We mogen door zonder de boete te betalen maar moeten volgende keer wat beter opletten. Ik bedank ze vriendelijk, excuseer me voor het oponthoud. Ondertussen kookt mijn bloed, suizen mijn oren en is er van alles wat ik zeggen wil. Daar op dat moment besluit ik er om te lachen: We mochten door, het liep met een sisser af! Wat een geluk! De rest is bijzaak.